Verwacht het onverwachte…
Het is zaterdag 13 april, we hebben eindelijk weer eens wat langer in bed kunnen liggen, want we spelen THUIS om 12.00 uur tegen DKB JO13-1 uit De Krim. Leuk detail aan deze wedstrijd is dat dit ook onze tegenstander gaat zijn in de bekerfinale. Nou staat zo’n finale natuurlijk helemaal op zichzelf, maar dit is toch een mooie gelegenheid om eens te kijken waar we staan ten opzichte van elkaar…
De wedstrijd begint en eigenlijk is het eerste kwartier samen te vatten als een gedeelte waarin de Boys een licht veldoverwicht hebben maar er ook wel een aantal kleine uitbraakjes van DKB zijn. Vanuit Boyszijde creëren we wel een aantal kansjes, maar in de afwerking willen we eigenlijk te ver van de goal al schieten.
Komt nog eens bij dat zij een prima keeper in de goal hebben staan, dus de ballen hard en wild op de goal afvuren heeft niet zo heel veel zin.
We zijn ondertussen aanbeland in de 16e minuut als Marcel aan de linkerkant van het veld de 16 meter binnen dribbelt en in eerste instantie tegen de keeper aan schiet. In de rebound probeert Maxim de bal in de lange hoek te werken, maar daar gooit een verdediger zich voor het schot. Als Steyn de bal dan voor zijn voeten krijgt gaat hij met keeper en al alsnog de goal in. We leiden met 1-0.
De fase die dan volgt is toch wel voor Vroomshoop. We zetten meer druk en lijken nog voor de rust het gaatje te willen slaan om hier een goed resultaat neer te zetten. In de 21e minuut gaat een hard schot van Tygo nog maar net voorlangs, maar eigenlijk blijft het daar dan ook bij. We zijn niet in staat het goede spel een vervolg te geven. Onze verdediging wordt af en toe stevig getest, want bij DKB loopt een goede en snelle rechtsbuiten, waar Ids zijn handen meer dan vol aan heeft…
Toch gaan we rusten met een 1-0 voorsprong.
In de tweede helft zijn we amper begonnen of een ingooi op Steyn wordt verlengd naar Maxim, die uit de rug van de verdediger 1-op-1 met de keeper heel mooi de bal met een lobje over de keeper speelt. Het is 2-0 en er lijkt geen vuiltje aan de lucht….
Dat gezegd hebbende schiet de keeper van DKB, die een harde uittrap heeft de bal uit en deze kan niet goed genoeg onder controle worden gebracht door onze verdediging. De stand is dan 2-1 en dat is toch even een kleine tegenvaller…
Krap 4 minuten later, we spelen dan in de 41e minuut, geeft Tygo een harde inspeelpass op Ramon die daardoor ook in één keer het strafschopgebied binnen kan lopen. Hij bedenkt zich geen twee keer en hij schiet de bal hard in de korte hoek zodat de marge weer 2 is. We hebben nog een kwartier te spelen en alles lijkt er gunstig uit te zien…
DKB gaat dan uit een ander vaatje tappen. De combinatie van een keeper met een goede en harde uittrap en een snelle behendige rechtsbuiten zorgt ervoor dat zij de lange bal gaan spelen. Dit is een situatie waar we in het verleden niet al te best mee overweg konden en deze wedstrijd is daar geen uitzondering op. Het duurt een paar minuten en dan is het raak. De bal komt er hoog overheen en wordt via de rechterkant van het veld gespeeld. Wij staan niet goed en gaan met drie mensen op 1 aanvaller af waarbij we het duel ook nog eens niet winnen. Vanuit een moeilijke hoek weet de aanvaller de bal keihard links onderin de goal te schieten, onhoudbaar voor onze keeper Niels. We beginnen het nu toch wel een beetje benauwd te krijgen, want we zijn allemaal wel bekend met het fenomeen “Murphy’s Law” (Alles wat verkeerd kan gaan, gaat dan ook verkeerd op het meest slechte moment)
Het vervelende van die Murphy is dat hij heel vaak (en bedoel ik ook echt héél, héél vaak) gelijk krijgt. Dit verhaal is hierop geen uitzondering en het onverwachte gebeurt. Na de zoveelste bal welke diep op onze helft belandt weet DKB ook nog de 3-3 binnen te frommelen. Het ergste van dit alles is dat zij dit absoluut niet door goede voetbalacties van zichzelf verdienen, maar puur en alleen door fouten van onszelf.
De scheidsrechter fluit af en DKB viert dit gelijkspel als een overwinning. Gelijk hebben ze ook, want als je op geen enkele manier uitzicht hebt op een punt is dit cadeau gekregen punt dan toch maar mooi meegenomen.
Wij bewijzen onszelf als klap op de vuurpijl al helemaal geen dienst, want naast het feit dat we onze tegenstander voor de bekerfinale reden hebben gegeven dat er wat te halen valt bij Vroomshoopse Boys JO13-2 zijn we ook de aansluiting met de koppositie kwijt. We hebben het niet meer in eigen hand en dat is extra zuur, want het was totaal onnodig om vandaag puntverlies te lijden…
Aan de andere kant; De bal is rond en er kan nog van alles gebeuren. We hebben nu even twee weekjes geen wedstrijd en kunnen dus de batterij even goed opladen voor het laatste gedeelte van het seizoen. We zijn gebogen, maar zeker nog niet geknakt.
Man of the match: Maxim van Brussel !!! Vandaag veel gecreëerd en je stond gedreven in het veld. Je doelpunt was mooi, beheerst en subtiel. Dat je op z’n zachtst gezegd teleurgesteld bent in het resultaat, getuigt van gezonde winnaars-mentaliteit. Kop op kerel, we hebben nog een finale te winnen 🙂