Vijftig, daar zit ook een nul en een vijf in.
Zaterdag 2 maart, het is alsof de competitie opnieuw begint na een afwezigheid van twee weekjes in verband met vakanties. We spelen uit bij Hardenberg ’85 en het tijdstip is best wel vroeg, getuige het feit dat onze nestor van het team, Jan Prangsma te laat is na een leuk feestje ter ere van zijn VIJFTIGSTE verjaardag. Van harte gefeliciteerd nog Jan en vele jaren in goede gezondheid toegewenst !!! Omdat Jan te laat is, treed een mooie regel in werking, namelijk mocht het team een overwinning boeken, dan moet er getrakteerd worden… De motivatie lijkt me op deze manier dan ook meteen gewaarborgd 😉
Op het personele vlak hebben we ook goed nieuws. Luuk de Groot kan zijn opwachting maken na een blessure aan zijn teen en Jesse Schokker is toegetreden tot de begeleiding als leider, nu gebleken is dat het seizoen er in verband met zijn blessure aan de knie zo goed als op zit. Mooi dat we toch nog van zijn expertise kunnen genieten op deze manier.
We beginnen goed aan de wedstrijd. Meteen is duidelijk dat als we het initiatief naar ons toe kunnen trekken we hier een goed resultaat kunnen halen. We zijn de ploeg met het meeste balbezit, maar we zijn nog niet echt gevaarlijk. Het voetbal kan in deze fase ook nog net een klein beetje verzorgder, zodat die laatste pass ook aan zou komen. Een doelpunt (van ons dan hé) zou bevrijdend kunnen werken en de wedstrijd open kunnen breken.
De eerste echt grote kans dient zich aan in de 13e minuut als na een mooie pass van Luuk, Steijn in stelling wordt gebracht. Helaas wordt deze kans net niet verzilverd, maar de dreiging van Boys-zijde neemt verder toe. De duimschroeven worden verder en verder aangedraaid, maar tot echt uitgespeelde kansen leidt het allemaal nog niet. Het is echt wachten op de openingstreffer en het lijkt erop dat die niet lang meer op zich zal laten wachten.
We spelen op kunstgras met een nogal gevoelloze en hard opgepompte bal. Misschien dat Hardenberg dat wel prettig vindt, maar voor ons is dat niet altijd even lekker spelen. Toch is het deze bal die in ons voordeel gaat werken.
In de 27e minuut besluit Tygo na de zoveelste aanval, op ongeveer 25 meter van het doel, de bal ongenadig hard op de keeper af te vuren. Ondanks dat de bal recht op de keeper afgaat, zit er een dusdanige zwabber aan de bal dat deze niet helemaal onder controle gebracht kan worden door de keeper en we dus zomaar leiden met 0-1. Gezien het spelbeeld trouwens compleet terecht en een mooi startsein voor wat nog komen gaat. Nog geen twee minuten later, vlak voor rust, wordt de 0-2 binnengeschoten na een vlot lopende aanval via Maxim, naar Marcel met als eindstation Ramon.
Ruststand: Hardenberg nul, Vroomshoop twee….
Na de rust komen we uitstekend uit de startblokken. We leggen de druk er meteen weer vol op en de intenties zijn duidelijk. Toch duurt het nog tot de 38e minuut, als na goed doorgaan van Steijn de bal via de rechterkant bij Ramon terecht komt en deze pardoes zijn tweede en de derde voor de Boys rechtsboven in de hoek schiet.
We voelen aan alles dat een grotere uitslag mogelijk is en we zijn met z’n allen alert op elke misstap die door Hardenberg wordt gemaakt. Zo ook in de 40e minuut als de keeper een uittrap zomaar in de voeten van Maxim schuift. Die laat dit buitenkansje niet liggen en straft het meteen af door de bal over de keeper te schieten en daarmee de 4e goal voor de Boys aan te laten tekenen.
De rem is er dan helemaal af, want weer een paar minuten later weten we opnieuw het net te vinden door een goal van Maxim. De aanval begint bij Tygo, van daaruit naar Marcel en die zorgt dat Imre de bal met een boogje naar Maxim speelt. Geen makkelijke bal, maar met een mooie volley weet hij toch de keeper via de onderkant van de lat te passeren.
We spelen dan in de 43e minuut en we hebben Hardenberg opgesloten op hun eigen helft. Het speelveld is kleiner en kleiner gemaakt door ons, want ook de verdedigers voelen dat er kansen gaan komen…We staan zo hoog, we lijken wel een troep hongerige wolven, klaar om elke bal af te vangen en meteen tot doelpoging te promoveren.
Dat is ook precies waar het een beetje mis gaat (een heel klein beetje maar hoor). We zijn stuk voor stuk zo gebrand om te scoren dat we vergeten om te blijven voetballen. Onze tegenstander is onmachtig om het ons nog echt lastig te maken, maar heeft nog net genoeg reserves om ons wel van verder scoren af te houden.
De eindstand blijft 0-5, maar wat hebben we vandaag een goed Boys JO13-2 gezien. De agressie en wil om te winnen spatte er gewoon vanaf. Elke tweede bal was voor ons en in de tweede helft wist Thomas (da’s onze keeper) het alleen nog maar spannend te maken door een geintje met ons uit te halen en te doen alsof hij over een terugspeelbal struikelde… 😉
Ik denk dat ik ook voor de leiding mag spreken, dat als deze wedstrijd geldt als de opmaat voor de volgende wedstrijden, we nog een paar hele mooie potjes tegemoet mogen zien. Uitstekende teamprestatie !!!
Ook de patat smaakt zoveel lekkerder na een overwinning en de snack die verdiend werd met zingen van het “Lang zal hij leven” voor Jan maakte het helemaal een heerlijk voetbalweekend.
Man of the match: Maxim van Brussel ! Geschoten uit alle hoeken met zowel links als met rechts, een kopbal net over en niet één keer buitenspel gestaan. Daarnaast “gewoon” twee keer gescoord. Die 1op1 situatie gaan we nog wel even aan werken, maar verder puike pot gespeeld.