Kroon op het werk….
Wat een machtig mooi avontuur. De bekerfinale op 1 juni 2019 in Vaassen… De dag begint erg vroeg, want de wedstrijd is al om 9.30 uur… De avond van tevoren op tijd naar bed, want vandaag dan moet het gebeuren… We gaan ophalen waar we het hele seizoen al voor gestreden hebben; een hoofdprijs, in de vorm van de “KNVB”-beker. Dat dit niet makkelijk gaat worden weten we, maar met het goede spel en doorzettingsvermogen van de afgelopen weken zitten we op dit moment in een flow die ons zelfvertrouwen heeft gegeven.
De begeleiding heeft samen met de ouders en Boys-vrijwilligers niets aan het toeval overgelaten. We beginnen om 7uur eerst met een gezamenlijk ontbijt om de teamspirit nog net even dat kleine beetje extra te geven. Daarna stappen we samen met vaders, moeders, opa’s, oma’s en vrienden en bekenden in de dubbeldekker bus die voor ons klaar staat om af te reizen naar Vaassen. De koppies staan nog niet echt superstrak, maar van onderhuidse spanning is al wel sprake…
Aangekomen in Vaassen zien we meteen het grote podium staan met de alleszeggende 1 die ervoor staat. Meer motivatie lijkt me niet nodig dacht ik zo… Het is een prachtig sportpark en de ontvangst en ook zeker de grasmat zijn ronduit super te noemen. Onze tegenstander DKB is ook gearriveerd en we gaan ons opmaken voor de tweede ontmoeting met deze opponent uit De Krim. De vorige ontmoeting waren we voetballend beter, maar lieten we ons op het eind nog verrassen en draaide een 3-1 voorsprong om naar een 3-3 gelijkspel. Dat is een scenario waar we vandaag absoluut niet voor gaan, maar mocht het zo zijn dan is afgelopen week door de trainers de nodige aandacht aan het nemen van penalty’s besteed.
Na de centraal geregelde opkomst en het tossen is het dan eindelijk zover. Het fluitsignaal klinkt en het is “game on”. Wij beginnen meteen goed, de eerste aanval is voor ons. Onze intenties zijn duidelijk, we willen DKB onze wil opleggen en ze niet aan het voetballen toe laten komen.
De vorige keer waren we ook al beducht voor hun rechtsbuiten, een razendsnelle en handige voetballer. Ook vandaag is het na drie minuten al alle hens aan dek als deze speler de bal tot diep in de 16 kan krijgen en we de bal met vereende krachten nog maar net voor de lijn weg kunnen werken. We zijn nog een beetje onrustig en gebruiken de volgende paar minuten om even de grip in de wedstrijd terug te pakken. Dat we nog niet helemaal onze zenuwen in bedwang hebben blijkt ook uit de iets te snel genomen vrije trap in de 6e minuut die trouwens maar net over gaat…
Wij voeren de druk langzaam op en in de 9e minuut is daar onze eerste corner. Daar wordt helaas nog niet uit gescoord maar geeft wel aan dat we voetballen op de helft van DKB. We hebben alles onder controle, maar in de 11e minuut laten we weer die rechtsbuiten ontsnappen en de bal die voorlangs gaat wordt gelukkig daar alles en iedereen gemist. Deze wedstrijd heeft een doelpunt nodig (wel aan de goede kant natuurlijk 😉 ) en die komt er ook…
Na een kwartier spelen is het Niels onze keeper die met een harde trap door het midden Ramon op een meter of 20 van de goal van DKB lanceert. Ramon blijft goed gebruik maken van de snelheid die de bal al heeft en 1-op-1 met de keeper van DKB blijft hij rustig en schuift hij de bal in de goal. We leiden met 1 tegen 0. Het doelpunt is het startsein om op te schakelen. We schudden de schroom van ons af en gaan echt voetballen. Dit resulteert in een veelvoud aan corners en eigenlijk is het wachten op het volgende doelpunt. DKB heeft zich massaal teruggetrokken en daarom is het ook vaak erg druk in de 16 meter bij de hoekschoppen.
Totdat we in de 23e minuut belanden en een nieuwe hoekschop niet helemaal weggewerkt kan worden en de bal een beetje blijft hangen in de 16 meter. Tygo heeft de tijd en het overzicht en met een mooie boog verdwijnt de bal onhoudbaar in de lange hoek. 2-0 en we zijn weer een stukje dichter bij onze droom…
Wij blijven geconcentreerd voetballen en onze verdediging geeft helemaal niets weg. We gaan even op krachten komen in de rust om ons klaar te maken voor de tweede helft. Tussenstand is: Boys 2, DKB 0.
In de tweede helft beginnen we opnieuw goed, rustig en gecontroleerd. We hebben nog geen echte kansen en we spelen verzorgd combinatievoetbal. In de 35e minuut een verdwaald afstandsschot van DKB, maar niets waar onze keeper van onder de indruk is. Met zo’n snelle buitenspeler moet je natuurlijk wel oppassen voor de omschakeling en als wij na een afgeslagen corner nog geen minuut later iets te makkelijk verdedigen ontsnapt DKB aan onze grip waarbij het allemaal maar net goed gaat. DKB leeft op en heeft 2 corners direct achter elkaar. Wij rechten onze rug en maken geen fout.
Wakker geschud zijn we wel door deze stuiptrekking van DKB. We beseffen ons dat we de wedstrijd “dood“ moeten maken zoals dat zo mooi heet. Dat betekent eigenlijk dat je met het slot op de deur gaat spelen en de marge in doelpunten op laat lopen. Zo gezegd, zo gedaan. In de 41e minuut start Sem vanaf de middellijn aan de rechterkant en met onze spits in het centrum is deze 2-op-2 situatie een levensgrote kans voor de blauwgele voetballers uit Vroomshoop. Sem besluit na zo’n lange rush om dan ook de credits te pakken en schiet de bal in de lange hoek. Het is dan 3-0 en het laatste spoortje van twijfel is uit de gelederen verdwenen.
Onze tegenstander heeft niet heel lang de tijd om deze tegenvaller te verwerken, want als nog geen 2 minuten later Maxim de bal oppikt aan de linkerkant van het veld en de verdediger laat staan alsof hij stilstaat dan is het voor hem een koud kunstje om de bal door de benen van de keeper binnen te schieten. (Is dat dan ook een panna ?) 4-0 en we hebben nog 17 minuten te spelen…
De fase die dan aanbreekt is zo mogelijk nog beter als de voorgaande. We spelen dominant voetbal. We geven de aanvallers van DKB geen enkele kans en ons middenveld strooit met prachtige passes. DKB weet soms met kunst en vliegwerk de ballen net voor onze aanvallers buiten de lijnen te schieten. Harde schoten vanaf de 16, corners die elkaar in hoog tempo opvolgen en kopballen die allemaal maar net gestopt kunnen worden. DKB staat met de rug tegen de muur, we moeten de druk er vol op houden zodat we zonder problemen naar het eind van de wedstrijd toe kunnen voetballen.
Problemen, die creëren we zelf dan wel. In een moment van onachtzaamheid spelen we de bal iets te kort op onze keeper en krijgt De Krim een vrije schietkans op een leeg doel… Ze schieten de bal naast 😉
5 minuten voor het eind ontsnapt Steyn aan de rechterkant van het veld en pakt ook hij zijn doelpunt mee. Hard in de lange hoek wordt de 5-0 binnen gewerkt en ondanks dat in voetbal rare dingen kunnen gebeuren lijkt die beker binnen handbereik. We voetballen de laatste 5 minuten professioneel uit. Het eindsignaal klinkt en de spelers gaan uit hun dak van vreugde. Ze zoeken elkaar meteen op en vieren samen dit feestje wat een absolute teamprestatie is gebleken. De meegereisde toeschouwers zijn minstens net zo blij en de confetti en felicitaties vliegen door de lucht.
Vandaag een team gezien wat vastberaden was, gedecideerd en gefocust op maar één ding; winnen… Met schitterend voetbal gedurende de hele wedstrijd hebben we DKB naar de slachtbank geleid. Op elke positie zijn we boven onszelf uitgestegen en hebben we het allerbeste van onszelf bewaard voor dit ene moment. De bekerfinale… Ze zeggen wel eens dat je moet pieken op het juiste moment. Nou dat is vandaag overduidelijk het geval en het bezorgt ons de ultieme beloning. Helden, ook al is het maar één dag !
Man of the match: Levi Poelarends !!! Het was niet altijd even makkelijk dit seizoen, maar als je op de momenten dat het er om gaat er ook daadwerkelijk staat, dan verdien je deze titel.
Op de Bosrand samen een patatje gegeten en daarna op de kar door Vroomshoop. Aansluitend teamfeest en wat een feest is het geworden !!! Overwinningen smaken over het algemeen al zoet, maar deze is wel mierzoet, kan ik zeggen.
Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me pas dat het het laatste stukje van dit seizoen is. Een prachtig seizoen, waar alle facetten van voetbal aan bod zijn gekomen. Intense vreugde, maar ook intens verdriet. Rete-slecht voetbal maar ook momenten waar de kwaliteit en klasse onmiskenbaar aanwezig waren. We vliegen allemaal uit, eenieder naar de volgende halte. Sommigen van ons blijven nog een jaar in de JO13, terwijl er ook veel een stap hoger gaan naar de JO15. Voetbal, “The beautiful game”, het is onderdeel van ons allemaal met voor iedereen een andere visie, ik hou ervan 🙂
Daarom, voor nu een Tot Ziens en zeker geen Vaarwel. Namens Boys JO13-2 zeg ik “Goedgoan” !!!