De Bermuda-driehoek…
Als we na vorige week dachten dat het echt niet vroeger kon, hebben we deze week toch een nieuw hoogtepunt te pakken. We spelen om half 9, UIT in Gramsbergen tegen hun JO13-2. De wedstrijd was eigenlijk een half uurtje later gepland, maar doordat onze keeper Thomas zijn middenvoetsbeentje gebroken heeft, moesten we een beroep doen op Niels Pierik en deze moest met zijn eigen team om 10.00 uur in Bergentheim spelen. Bedankt Niels !!
We gaan beginnen aan de wedstrijd en het is op z’n zachtst gezegd guur langs de kant van de lijn. De voorspelling van 18 graden later op de dag wordt dan ook door velen in twijfel getrokken.
Na drie minuten gaat het al meteen faliekant mis. De defensie heeft zeker nog een paar slaapkorreltjes in de ogen en ziet er eventjes niet zo heel goed uit. Gramsbergen prikt hem langs Niels heen en we kijken al direct tegen een vroege achterstand aan. Aan de andere kant is dit misschien een moment wat we als “wake-up call” kunnen gebruiken om onszelf te motiveren om er nog een schepje bovenop te doen…
We hebben een aantal keren een mooi opgezette en uitgevoerde aanval, maar echt dreigend zijn we nog niet echt. Daarvoor spelen we net iets te onrustig en vooral onnauwkeurig. Dit komt met name omdat de passing niet zuiver is, te hard ingespeeld, of veel te zacht.
In de 14e minuut passen de stukjes perfect in elkaar. Steyn passt naar Maxim en deze kan nog net de bal bij Sem krijgen die met een mooi puntertje de bal langs de keeper in de korte hoek prikt. Stand is dan 1-1 en op basis van het spel zouden we nu toch moeten kunnen werken aan een kleine marge.
We gaan iets beter voetballen en daardoor neemt automatisch de druk op de verdediging van Gramsbergen ook toe. Met de kansen gaan we nog niet efficiënt genoeg om, want we schieten een paar grote kansen tot twee keer toe net voorlangs. De wedstrijd golft een beetje op en neer waarbij er geen echt grote kansen te bespeuren vallen. Op zich is dat prima, want dat geeft aan dat wij ook niet onder druk staan. Maar om toch een goed resultaat te halen bij de nummer 11 van de ranglijst is het zaak om het verschil toch echt in doelpunten uit te drukken.
In de laatste minuut van de eerste helft krijgen we op de valreep nog een corner en deze wordt prima binnengekopt door Tijn. Dat is een lekkere opsteker zo vlak voordat we aan de thee gaan en ook aanleiding voor onze trainer en leiders om het belang van kopballen nog maar (weer) eens te benadrukken…
Na de rust gaan we prima van start, Tygo teistert al meteen in de eerste minuut het materiaal door een vrije trap via de bovenkant van de lat over te schieten en we blijven Gramsbergen vastzetten op hun eigen helft. Nog geen twee minuten later is daar dan eindelijk de marge van twee. Een afgeslagen aanval wordt door Ramon in de rechter kruising binnengeschoten. De Boys leiden met 1-3.
We beginnen te drukken en dat zorgt voor veel beweging voor de goal van Gramsbergen. Belangrijk is nu om de ruimtes niet te klein te maken en daarmee onszelf het voetballen lastig te maken. Spat in de 39e minuut nog een kans uiteen op de lat, in de 40e minuut wordt een mooi aangesneden voorzet van Tygo feilloos binnengelopen door Sem en staat het 1-4.
Bij de eerste de beste aanval die hier op volgt is het alweer raak, na een hard schot van Tygo, waar de keeper van Gramsbergen een prima antwoord heeft, is het in de rebound Maxim die dit kansje goed weet te verzilveren. Op het elektronische scorebord welke aan de kant van het veld staat in Gramsbergen prijkt met mooie rode cijfers de stand van 1-5. We hebben nog 20 minuten te spelen, dus misschien dat we iets kunnen doen aan ons doelpuntensaldo ???
Dit gezegd hebbende, valt op dat we in plaats van de bal rond te laten gaan we meer en meer voor onszelf gaan voetballen. De driehoek op het middenveld lijkt vastbesloten om hun eigen moyenne te verhogen in plaats van om met goed voetbal de verdediging van Gramsbergen kapot te spelen. Elke aanval wordt gesmoord op de rand van de 16 meter en we produceren wel een paar schotjes op de goal, maar echt goed combinatievoetbal wordt niet op de mat gelegd.
In de 57e minuut pakt Maxim nog wel eventjes zijn tweede doelpuntje mee, want Marcel schiet de bal tegen de voet van een verdediger aan en in de 1 op 1 met de keeper faalt onze spits niet. De stand is dan 1-6 terwijl het op basis van het krachtsverschil eigenlijk 1-16 had moeten zijn…
Dit is ook meteen de eindstand en ondanks de ruime overwinning blijft toch een beetje een dubieus gevoel overheersen. We hadden gehakt moeten maken van de tegenstander, maar in plaats daarvan hebben we veel te veel als F-jeugd met de bal aan de voet geprobeerd om vanaf het middenveld door de verdediging te breken. Het benutten van de ruimtes is een belangrijk onderdeel van het hedendaagse voetbal, dus daar zit nog ruimte (*woordgrapje) voor verbetering.
Aankomende zaterdag spelen we thuis tegen DKB. Die gaan we ook treffen in de finale van de beker, dus dat wordt een mooie krachtmeting om te zien waar we staan.
Man of the Match: Ruben Smedema !!! een lang gekoesterde droom is bij deze uitgekomen… Je hanteerde de vlag vandaag als een losgeslagen ballerina, rijdend op een My little pony. Het was een verademing om je zo bezig te zien… You go girl. Je meerwaarde voor het team hoef ik niet eens te benoemen, die is overduidelijk. Nu alleen nog een roze vlag 😉 Topper !