Flatulentie, da’s toch ook iets met wind ?
Na weken van voorbereiding, waarin we hebben gespeeld in de zaal, een uitgebreid programma met oefenwedstrijden hebben afgewerkt (met wisselend resultaat) en minstens zo belangrijk, ook aan de teambuilding hebben gewerkt door te speedsocceren mét en zonder ouders, we zelfs zijn wezen kickboksen, mochten we zaterdag eindelijk weer voor het echie de wei in. We spelen thuis tegen SJO JCO uit Ommen. Kanttekening is wel dat we de winterperiode niet helemaal ongeschonden door zijn gekomen, want de ziekenboeg is best wel goed bezet helaas… Jesse Schokker is aan het herstellen van zijn blessure, verder hebben we meerdere kleine pijntjes van hak, tot lies en Tygo heeft ’s morgens zijn maaginhoud al even geleegd boven de wc maar is toch aanwezig.
Het is een winderige dag waarbij we ons realiseren dat dit een grote invloed kan hebben op het spel in het veld en de manier waarop de bal zal rollen. Daarom kiest Imre ervoor na het winnen van de toss om te beginnen aan de kant waar we de wind mee hebben. Het plan is om in de eerste helft het verschil te maken, mede omdat de inschatting is dat Tygo geen hele wedstrijd kan spelen en hij wel in het bezit is van een hard schot…
We beginnen de wedstrijd goed door veel balbezit af te dwingen, maar de echte kansen dienen zich nog niet aan. De wind is echt een bepalende factor en maakt het lastig om het gewenste positiespel te laten zien. Ook het in stelling brengen van onze mensen welke een hard schot hebben lukt niet erg. Het spel speelt zich grotendeels af op de helft van de tegenstander, dus dat is dan wel weer positief. Het eerste kwartier gaat voorbij zonder echt helemaal uitgespeelde kansen en aan de kant worden we wat zenuwachtiger, want dit was niet wat we voor ogen hadden…
Dan in de 17e minuut krijgen we een corner en Imre zet zich hierachter. Ze draait de bal met erg veel effect naar de goal toe en daar heeft de keeper dusdanig veel moeite mee dat de bal over de lijn en in de goal verdwijnt. We leiden met 1-0 en dat is toch wel lekker.
In de 19e minuut krijgen we een vrije trap, op een positie waar we op hebben gehoopt. Een metertje of 22 van de goal. Helaas is de keeper van SJO-JCO hier op verdacht en pakt hij deze vrije trap relatief makkelijk…
Het spel blijft mede door de wind zich grotendeels op de helft van de tegenstander afspelen, met een spaarzame uitbraak van onze gasten. Wij spelen rommelig en onverzorgd, hebben moeite om elkaar te vinden en de eindpass is helemaal ver te zoeken. Het is vechten tegen de elementen en dat kan voor verrassende situaties op het veld leiden. Voor ons is het zaak om de bal er niet overheen te laten komen, want het speelveld is erg klein en daar zijn we zelf debet aan omdat we willen proberen om in de eerste helft afstand te nemen van onze tegenstander in combinatie met het “voordeel” van de wind mee.
Ons plannetje valt in het water, want we gaan rusten met “maar” 1-0 en we gaan ons opmaken voor een tweede helft waar we de wind tegen hebben.
De tweede helft is koud begonnen of we krijgen een grote kans, waarbij de keeper de bal echt nog maar net van de lijn weet te grabbelen. In de omschakeling zijn we niet goed genoeg om de bal weg te werken en weten onze gasten de tegengoal erin te prikken. 1-1 en we beseffen dat dit nog lastig genoeg gaat worden om met een goed resultaat van het veld te stappen.
Het vervolg van de tweede helft kan ik het beste omschrijven als ongecontroleerd… We laten af en toe prima aanvallen zien, maar zijn niet scherp genoeg in de afwerking. Ballen die niet hard genoeg zijn, recht op de keeper worden geschoten, of net teveel tijd kosten om tot doelpunt te worden gepromoveerd. Aan de andere kant spelen we angstig, want de wind is opeens onze vijand geworden en onze tegenstander speelt de lange bal waar we dan met veel mensen achteraan moeten rennen.
Dit leidt soms tot zenuwslopende momenten voor de mensen aan de kant waar de welgemeende adviezen over het veld worden geslingerd waar we dat misschien beter aan onze trainert over kunnen laten… 😉 Thomas redt ons een paar keer uitstekend in de 1op 1 situaties.
De opbouw verloopt helaas wat minder soepel, maar dat is ook te wijten aan de wind, want een lange peer naar voren die komt niet over, dus is het zaak om met goed positiespel de bal naar voren te combineren. De voetballende oplossingen zijn langzamerhand opperdepop, dus gaan we het met ouderwetse strijdlust en fysieke kracht proberen. Hier is de scheidsrechter ons niet helemaal goed gezind, want het lijkt wel alsof we elke keer aan het kortste eind trekken… Verder geen onvertogen woord over de “Ref.” want zonder scheids geen wedstrijd. Als het eindsignaal klinkt staat er een gelijkspel op het scorebord.
Niet gewonnen, maar ook zeker niet verloren en op basis van de tweede helft had dit wel anders af kunnen lopen. Hebben we goed gevoetbald ? Nee, daar moet ik helaas negatief op antwoorden… Maar we hebben wel gestreden en tot de allerlaatste seconde geprobeerd om te scoren en geprobeerd om achterin de poort dicht te houden met een toch wel gehavend team. We hebben dus een punt gewonnen !
Nu ff twee weekjes rust in verband met vakanties en verdere bezetting. Op die manier kunnen de geblesseerde spelers weer bij bloed komen zodat we de voorjaarscompetitie een goed vervolg kunnen geven.
Man of the match: Thomas Dam !!! Door het goede keeperswerk vandaag, vooral in de 1 op 1 situaties zeker mede verantwoordelijk voor het behaalde punt. Blijf je ontwikkelen in de opbouw van het spel en het “lezen” van de wedstrijd Thomas, dan wordt je het “zekerheidje” waar het team op kan blijven vertrouwen. Ga zo door !!!