De overwinning tegen concurrent DOS 9 werd vorige week niet uitbundig gevierd.
Na afloop van de wedstrijd werd de focus direct al gelegd op de week erna.
Is iedereen aanwezig? Wat voor weer zou het worden?
Hou jij een alcoholvrije-avond vrijdag? Dat soort vragen.
Bijna de gehele selectie was aanwezig.
Inclusief het schorriemorrie wat ons tegen DOS 9 naar de overwinning schreeuwde.
Het moment waar velen het hele seizoen al op zaten te wachten was eindelijk daar.
De teamfoto.
Zonnebankjes werden genomen, de tondeuse ging er nog eens langs,
beentjes werden geharst en Bart en de schrijver van dit stuk deden nog een extra fitness trainingssessie om zo opgepompt voor de dag te komen. Vooral Frank was in zijn nopjes.
Hij kon er vandaag wel bij zijn en was blij dat de vorige fotoshoot niet was doorgegaan. Vandaag was zijn moment en dat pakte niemand hem meer af.
‘’Jij krijg die lach niet van mijn gezicht’’ zong hij zachtjes.
We hadden geluk dat Robert S afwezig was, omdat je naast hem nog een klein jongentje leek, en er daarom niemand naast hem op de foto zou willen staan.
Clubfotograaf en Boys-legende Rick Lantink zette ons goed neer voor zijn camera.
Een grote Prodent-smile werd opgezet, cheeeeeese.
De foto was genomen, de Helden van het Zesde seizoen 2016-2017 waren vastgelegd op de gevoelige plaat.
Met een trots en voldaan gevoel wilden enkele teamgenoten al gaan douchen.
De wedstrijd van vandaag deed er volgens hen niet meer toe.
Stuk voor stuk waren we winnaars.
Jos hekelde zich aan de instelling van zijn team en hamerde erop dat er weer volledige concentratie moest zijn. Door te winnen vandaag kon er namelijk wederom goede zaken worden gedaan en konden we ons verder nestelen in de top 5 ( eerste doelstelling ).
Vandaag moesten we het opnemen tegen DOS 8.
Aan de resultaten te zien een ploeg die veel scoort, maar ook veel doelpunten tegen krijgt.
Voor onze verdediging dus de taak achterin de zaak dicht te spijkeren, en voor de aanval om veel te scoren.Voetbal kan zo simpel zijn.
Het viel me op dat Jos meer zenuwachtig was als anders.
Voor de selectie was het een wedstrijd zoals elke wedstrijd, er moest gewoon gewonnen worden. Wat was er dan toch aan de hand met onze leider.
Hij keek nerveus uit en vertoonde zenuwtrekjes.
Toen we het veld opkwamen , zag ik de Technische Commissie langs de kant van het veld staan. Ineens viel het kwartje. Daarom was de wedstrijd natuurlijk al om 12.45 gezet.
Zo kon de gehele TC bij ons aanwezig zijn , om daarna het eerste te aanschouwen.
Afgelopen week was er naar buiten gekomen dat de trainer van het eerste stopt aan het einde van het seizoen. Er werd nu druk gezocht naar een nieuwe trainer en de prestaties van ons team was het bestuur blijkbaar niet ontgaan. Het was dus logisch dat ze naar onze succestrainer kwamen kijken om hem te beoordelen.
Ze zouden toch niet proberen Jos nu al midden in het seizoen bij ons weg te halen en alvast met het eerste te laten meelopen?
Ik besloot dit de rest van de selectie maar niet te vertellen om zo de focus op de wedstrijd niet te verliezen. Vandaag had Jos de luxe om uit 14 spelers een elftal samen te stellen.
Wout had een papa-dag en Robert S, onze superman, was de hele week druk bezig geweest om de wereld te redden en nam een rustdag.
Bart deed ook nog steeds niet mee.
De transfer van Bart ( overgekomen van Sportlust) was nog steeds niet afgerond,
er wordt blijkbaar een onderzoek ingesteld naar illegale geldstromen in deze kwestie.
Het zou wel verklaren waarom onze penningmeester in zo’n dikke auto rijdt.
Jos besloot om Dennis, Justin en mijzelf wissel te zetten ( en supersub Karel natuurlijk niet te vergeten).De harde kern en overige supporters namen hun plek in langs de lijn en de wedstrijd kon beginnen( elke week komen er meer supporters, wordt erg gewaardeerd! ).
De tegenstander bleek al snel onze zwakke plek gevonden te hebben,
namelijk de neus van Randy.
Vorige week tegen DOS 9 was hij al de pineut na een elleboogje van de week.
Nu hadden ze het weer op hem voorzien en binnen het kwartier kreeg Randy een tik, waardoor hij gewisseld moest worden. Randy gaat vanaf dus nu door het leven met zijn nieuwe bijnaam ”De Neuze”. Dennis kwam voor hem binnen de lijnen.
Omdat Dennis al voor de wedstrijd aangaf alleen maar de tweede helft scherp te spelen, speelden we de eerste helft dus eigenlijk met 10 man.
Met de vlag in de hand kon ik mooi observeren hoe verschrikkelijk slecht we aan het voetballen waren. Waar we elke week denken dat er 1 helft het dieptepunt is bereikt, zijn we vandaag op het punt gekomen dat het niet meer slechter kan.
Een spaarzame Boys aanval met Thijs in de hoofdrol, verder was het DOS 8 wat de klok sloeg. Met rust hadden we eigenlijk met 0-3 moeten achterstaan. De scherpte en concentratie ontbrak volledig. Hadden we dan echt last van het vroege tijdstip van de wedstrijd?
Had de rest van de selectie door wat er rondom onze leider speelde?
Er werd onder de bal doorgevlogen, erover en ernaast.
Jeffrey sleepte er ons de eerste helft doorheen met een aantal goede reddingen.
Onze laatste man maakte een schijnbeweging waarin hij zelf alleen intrapte en daardoor kwam een speler van DOS voor de keeper te staan.
Gelukkig had hij het vizier niet op scherp staan en schoot van dichtbij hoog over.
De eerste helft hadden we overleefd met een brilstand.
Kon Jos het tij keren met een aantal wijzigingen in de rust?
De puntjes werden op de i gezet. Motiverende woorden werden gesproken.
We stonden nog niet achter dus er was nog geen man overboord.
Jos nam heel wat cliche’s in mond maar maakte vooral 1 ding erg duidelijk. Wie mutt winn. Oftewel er moet vandaag gewonnen worden.
Frank besloot de aanvoerdersband over te dragen aan mij.
Hij kon de druk van de band niet aan. De tweede helft voetbalde hij dan ook een stuk beter. Net als het hele elftal trouwens. De tactiek was iets aangepast en het balletje ging beter rond.
Met Justin erbij op het middenveld kwam er ook iets meer power en fanatisme in het elftal.
Al snel in de tweede helft volgden er een aantal goede mogelijkheden.
Het zou ook niet lang meer duren voor de eerste goal zou vallen.
Bertrik beloonde zichzelf voor zijn goede tweede helft met een kopgoal uit een corner van Dennis. Waar de eerste helft collectief werd gefaald ( Jeffrey was een uitzondering, keepers zijn over het algemeen een beetje anders dan de rest), werd er nu door het hele team weer hard gewerkt en goed gevoetbald.
Er kwam steeds meer druk op de goal van Dos 8 en uiteindelijk viel ook de 2-0.
Na goed voorbereidend werk van Kevin was Jeroen niet zelfzuchtig voor de goal,
en gaf het balletje breed op Dennis die beheerst binnenschoot.
Matthias viel nog geblesseerd uit en De Neuze viel nog in, ging neer en zag al snel weer sterretjes ( Dos en Randy is een ongelukkige combinatie).
De tweede helft waren we eigenlijk niet meer in de problemen geweest, de verdediging stond goed en we hadden nog vaker kunnen scoren. Frank had nog weer een befaamde rush naar voren waarbij hij het hele veld overstak, maar helaas ontbrak het aan de afronding.
Karel viel de laatste minuten nog in om de overwinning over de streep te trekken door middel van wat Duitse strijdkracht.
Ontlading langs de lijn, onze leider had wederom niet gefaald.
Mede door zijn wijzigingen was de wedstrijd omgezet in een overwinning.
Op de man af vroeg ik Jos in de kleedkamer toch maar hoe het zat met zijn kandidatuur als trainer voor het eerste elftal. Hij keek in het rond naar zijn selectie.
Bij hen was blijkbaar nog niets bekend en ze keken Jos verbouwereerd aan.
Met tranen in de ogen zei de succestrainer ” Ik kan jullie niet alleen laten, we moeten deze missie samen afmaken. Het Zesde zit hier” en wees op zijn hart.
Gerustgesteld konden we gaan douchen.
Na de wedstrijd werden er nog allerlei dingen besproken, waaronder gesprekken over zwarte/witte Pieten en travestieten. ”Leven en laten leven ” waren de wijze woorden van Randy.
Kevin had nog een mooie korte analyse over de wedstrijd : ”We onderschatten de tegenstander niet, we overschatten onszelf”. DOS 9 bleek vandaag puntenverlies geleden te hebben tegen SC LUTTEN 3 ( 2-2 ) waardoor het gat tussen ons en de nr 3 nu 6 punten is ( terwijl we een wedstrijd minder gespeeld hebben). Een plek bij de eerste vijf mag geen probleem meer zijn. Over 3 wedstrijden maar eens weer kijken waar we staan om de doelstelling aan te passen.
Nummer 2 Deto 8 mag het volgende week opnemen tegen onze tegenstander van vandaag, hopelijk krijgen zij het net zo lastig als ons en laten ze punten liggen tegen DOS 8.
Volgende week mogen we zelf uit naar Nieuwleusen SV 4 dat vandaag met maar liefst 5-0 Den Ham 8 versloeg. Een tegenstander die dus zeker niet onderschat mag worden, en laten we onszelf ook maar eens niet overschatten.
El Capitano, Robert D