In deze tijden dat de voetbal stil ligt, gaan we nadenken over wat we gepresteerd hebben in het verleden. Wat waren nou mijlpalen binnen onze vereniging. Dit kan zijn op gebied van het winnen van een competitie, tot een bijzondere gebeurtenis bij ons op de Bosrand. Vandaag trappen we af met het onverwachtse kampioenschap van O17-1 in het najaarsseizoen 2018/2019. Mooi om dit terug te lezen. Lees hieronder het verslag van trainer Gerjan Kosters.
____________________________________
Op maandag 13 augustus begon voor ons het seizoen, met een gezamenlijke training met O19-1.
De eerste oefenwedstrijd op 21 augustus speelden we gezamenlijk met JO19-1 tegen Markelo O19-1, dit werd een gelijkspel. Tegen hoofdklasser WHC JO17-1 speelden we voor het eerst met onze eigen selectie, het werd 3-3, ondanks dat we 1 minuut voor tijd nog met 3-1 voor stonden. In de beker presteerden we erg goed. Waar we in juni nog met 0-5 verloren van JCO O17-1, wonnen we daar nu dik verdiend van met 6-0. Ook van hoofdklasser Hulzense Boys O17-1 werd knap met 3-2 gewonnen. In de laatste wedstrijd hadden we aan 1 punt genoeg, maar we verloren met 1-0 van HHC JO17-1. Door een misrekening dachten we dat we door waren (gelijk aantal punten met Hulzen, en doelsaldo gelijk, beter onderling resultaat) maar het aantal gescoorde doelpunten ging helaas voor het onderling resultaat. Een grote misrekening en we baalden hier enorm van. De competitie begon op 22 september. Doelstelling was om de promotiepoule te halen, dus bij de top 4 te eindigen. Verwachting was dat dit een loodzware opgave zou worden, aangezien we ook een aantal tegenstanders waren tegengekomen in de voorbereiding in juni/juli (Stevo 0-0, De Zweef 2-2, SVVN 2-2 en verlies tegen MVV’69 met 1-6)
De competitie begonnen we met een thuiswedstrijd tegen DETO O17-1. In de eerste helft waren we veel beter en in de rust stonden we met 2-0 voor. Na rust was DETO beter en kwamen we nog goed weg met een overwinning, 2-1. De week erop speelden we misschien wel één van onze betere wedstrijden, in Geesteren tegen Stevo O17-1. We creëerden kans op kans maar de bal wou er niet in, tot in de laatste minuut. Sten kwam goed door op links, gaf een prima voorzet op Lars, en die schoot de 0-1 binnen waardoor we toch met 3 punten naar huis gingen. De week er op speelden we thuis tegen SVVN JO17-1. Met rust stonden we met 2-0 voor en die voorsprong gaven we niet meer weg. De week erop speelden we tegen de kampioenskandidaat MVV’69 in Harbrinkhoek. We verloren kansloos en terecht met 2-0 en stonden op dat moment op de 4e plek. De week erop speelden we in Wierden tegen Juventa’69 JO17-1. We kwamen met 1-0 voor maar Juventa kwam voor rust nog langszij 1-1. Na rust een heel open wedstrijd met kansen over en weer. 3 Minuten voor tijd scoorden we de 1-2 waarna we het in de laatste minuut beslisten, eindstand 1-3. Een gelijkspel zou terecht zijn geweest, maar we gingen er met de winst vandoor. Tussendoor speelden we nog een oefenwedstrijd tegen 1e klasser ATC JO17-2, welke we wonnen met 6-0. Tegen Luctor JO17-1 werd de competitie weer hervat. Ondanks dat Luctor meer balbezit had, stonden we met rust wel met 3-0 voor. Uiteindelijk werd het 5-2. Aangezien de ploegen die op dat moment boven ons stonden punten verspeelden, stonden we zowaar op de 1e plaats na deze wedstrijd. De belangrijke wedstrijden tegen nummers 3 en 4 (Den Ham en de Zweef) stonden op het programma. In de thuiswedstrijd tegen Den Ham kwamen met 0-1 achter door een vrije trap. Voor rust wisten we de 1-1 te scoren en na rust ook de 2-1. We gaven daarna weinig meer weg en wonnen de topper/derby.
De volgende topper stond op het programma, de nummer 1 (wij) tegen de nummer 2, De Zweef. In Nijverdal kwamen we met 0-1 voor maar nog voor rust scoorde De Zweef de gelijkmaker. Misschien was dit wel onze slechtste eerst helft van het seizoen want De Zweef was een klasse beter. Na rust draaiden we de rollen om en waren wij sterker. We wonnen uiteindelijk geflatteerd met 1-4 en deden daarmee ook nog een goede zaken voor het doelsaldo. Die dag verspeelden ook de nummers 3 (MVV’69) en 4 (Den Ham) punten, waardoor we echt in het kampioenschap gingen geloven. We hadden het op dat moment ook in eigen hand, 3x winnen en we zouden kampioen worden. De lastigste thuiswedstrijd dit seizoen speelden we tegen een sterk SVZW JO17-1. Het werd 0-0 en hier waren we erg blij mee. SVZW had de betere kansen en dankzij onze keeper Mark Hanzel hielden we een punt over aan de wedstrijd, hij stopte o.a. een penalty. Na deze wedstrijd was de voorsprong geslonken tot 1 punt met nog 2 wedstrijden te gaan. In Vriezenveen speelden we de week er op tegen DOS’37, die op dat moment laatste stonden. In de eerste 25 minuten hadden we het lastig, maar toen we de 0-1 gescoord hadden, denderden we door, in de rust stond het 0-3. Na rust begon Dos erg sterk en scoorden ze ook de 1-3 en kregen ze ook kansen op de 2-3. Gelukkig scoorden we de 1-4 en liepen we uit naar 1-6. De doelstelling (promotiepoule halen) hadden we die dag bereikt, maar we wouden natuurlijk meer. De laatste wedstrijd moesten we winnen om kampioen te worden, tegenstander Excelsior JO17-2, op dat moment de nummer 11. De spanning was enorm en de opluchting was ook erg groot toen we na een half uur de bevrijdende 1-0 scoorden. Voor rust scoorden we ook nog de 2-0. Na rust liepen we uit naar een 4-0 overwinning en het onmogelijke werd werkelijkheid: we werden KAMPIOEN! Een topprestatie van de spelers, die elke wedstrijd alles voor elkaar over hadden en elke wedstrijd weer inzet, strijd en beleving toonden, grote klasse! Die 3 woorden (inzet/strijd en beleving) zijn dan ook direct de punten waardoor we heel onverwachts kampioen zijn geworden, want dit hadden we vooraf echt niet gedacht. Deze spelers laten zien dat je niet persé de beste voetballers moet hebben om kampioen te worden, maar het beste TEAM, en dat waren wij!