SV Colmschate ’33 JO17-1 – Vroomshoopse Boys JO17-1 0-1
Vandaag mochten we aantreden voor de derde competitiewedstrijd dit seizoen. Na vorige week een overwinning te hebben geboekt tegen Wijhe’92 JO17-1 mochten we vandaag naar Deventer voor een uitwedstrijd tegen SV Colmschate ’33 JO17-1. Een sterke tegenstander, die voor deze wedstrijd dit seizoen nog niet verloren had.
We begonnen vandaag in dezelfde basisformatie als vorige week. Dat betekende dat Wouter begon op doel. Achterin stonden Sil de Groot, Bas, Niels en Jesper. Op het middenveld stonden Pim, Tom en Jeroen en voorin stonden Ali, Sil Derks en Wladic. Op de bank startten Twan, Bryan en Stijn.
Direct bleek dat Colmschate een sterke tegenstander was, waarin een mengelmoes van fysiek sterke en snelle aanvallers goed waren aangevuld met technisch vaardige spelers. Dit zorgde ervoor dat zij direct het initiatief konden pakken in deze wedstrijd en wij onder druk stonden. In het begin waren zij dan ook gevaarlijker en konden zij via hun rechtsbuiten tweemaal op snelheid bij ons erdoor komen. Gelukkig stond Wouter goed te keepen en bleef het 0-0.
Na zes minuten hebben we door het gevaar achterin het een en ander omgezet. Deze omzetting zorgde ervoor dat we het allemaal beter onder controle kregen en het achterin ineens zeer goed dicht stond. Hierdoor had misschien Colmschate wel meer de bal maar konden ze er niet meer door komen. Zelf waren we in staat in de counter er zeer gevaarlijk uit komen. Een aantal schoten werden gepareerd door de keeper van Colmschate en uit een van de corners vanuit onze zijde belandde de bal nog op de paal. Helaas wisten we niet te scoren. Ook wist de tegenstander niet te scoren en bleef het 0-0.
In de rust was duidelijk dat onze goede verdedigende discipline zeer frustrerend werkte voor de tegenstander. Een zware bespreking bij de tegenpartij dreunde door de kleedkamers en zorgde ervoor dat ook wij het goed konden horen. Dit motiveerde onze jongens door en door. Het zou in de tweede helft een ware veldslag worden. Wij wilden de tweede helft deze concentratie en het goede teamgevoel vasthouden. Achterin moest er hard worden opgetreden tegen de Deventerse aanvallers en als de kans zich voordoet bij ons moeten we toeslaan om zelf het doelpunt te maken.
Bij aanvang van de tweede helft wilde Colmschate snel tot scoren komen. Zij wilden proberen door middel van combinatiespel onze verdedigende stelling proberen te doorbreken. Dit is hen uiteindelijk niet gelukt. Onze verdediging hield zeer goed stand.
Na 20 minuten in de tweede helft viel er dan toch een doelpunt. Gelukkig was dit het doelpunt dat ons op voorsprong bracht. Een lange bal vanaf onze zijde werd goed tussen de verdediging en de keeper gelegd. Onder druk van onze aanvallers wist de verdediger van Colmschate zich geen raad en had niet gezien dat zijn eigen keeper voor hem stond. Hierdoor lobde de verdediger de bal in eigen doel! 0-1 en we stonden voor. Een golf van blijdschap was te voelen vanaf onze zijde. Het harde werken werd dan uiteindelijk toch ook beloond. Dit doelpunt werd dan ook met het complete team gevierd, een teamprestatie van formaat!
De frustratie bij de tegenstander werd steeds groter. Zij wilden nog meer druk naar voren zetten en hadden hun formatie omgezet naar 1-3-4-3. Bij ons zouden de buitenspelers iets verder terug moeten spelen waardoor de opstelling bij ons op een gegeven moment 1-4-5-1 leek. Zo ontstond een muur van verdedigers voor ons doel, waarin we onder druk telkens de bal weg wisten te werken en in de omschakeling op snelheid gevaarlijk konden worden. Wij wisten echter niet tot scoren te komen en de wedstrijd definitief te beslissen. Zo bleef het 0-1.
In de 84e minuut was er dan toch eindelijk het fluitsignaal van de scheidsrechter. De 0-1 overwinning was het resultaat van een strijdend team dat met elkaar de punten heeft binnengesleept.
Na de wedstrijd was de donderpreek in de kleedkamer bij de tegenstander wederom goed te horen. Zij waren niet tevreden dat zij geen punten hadden gepakt tegen ons. In onze kleedkamer was de stemming zeer euforisch en werden de drie punten gevierd. Er werd volop gezongen en iedereen was blij. Zo was de lange terugreis vanuit Deventer een mooi moment over na te denken hoe we dit met elkaar voor elkaar gekregen hebben.
Volgende week spelen we iets dichter bij huis. Dan mogen we op de vertrouwde ‘Bosrand’ spelen tegen Juventa ’12 JO17-1.